Чернильное сердце

“Каприкорн не реставрирует книги, как твой отец. Но одно ему удаётся превосходно – внушать страх. В этом ему нет равных. Это его ремесло. Хотя, думаю, сам он не ведает, каково это, когда страх сковывает тебя по рукам и ногам. Зато он прекрасно знает, как вызвать этот страх, как заставить его проникнуть в дома, в кровати, сердца и головы. Его люди разносят страх, словно чёрные вести, засовывают его под двери и в почтовые ящики, развешивают на воротах и стенах, пока страх не начинает распространяться сам, тихо и быстро, как чума.”

‘Hij is nergens goed in, behalve in één ding: mensen bang maken. Daarin is hij kampioen. Hij leeft ervan. Hoewel ik denk dat hij zelf helemaal niet weet hoe het voelt als de angst je ledematen verlamt en je klein maakt Maar hij weet hoe je hem kunt oproepen en verspreiden, in huizen en bedden, in harten en hoofden. Zijn mannen dragen de angst uit als de zwarte pest, ze schuiven hem onder deuren door en stoppen hem in brievenbussen. Ze schilderen hem op muren en staldeuren, tot hij zich verder vanzelf verspreidt, geruisloos en stinkend als de pest.'

‘Als je een boek mee op reis neemt,' zei Mo toen hij het eerste boek voor haar in de kist legde, ‘dan gebeurt er altijd iets bijzonders: het boek begint jouw herinneringen op te slaan. Je zult het later alleen maar hoeven op te slaan en je bent weer op de plek waar je er voor het eerst in gelezen hebt. Bij de eerste woorden al komt alles weer terug: de beelden, de geuren, het ijs dat je onder het lezen hebt gegeten. . Geloof me maar, boeken zijn net vliegenpapier. Nergens blijven herinneringen zo goed aan plakken als aan bedrukte bladzijden.'