Ваша оценкаЦитаты
Аноним21 марта 2015 г.Читать далееMeggie trok hem zo ongeduldig mee dat hij in de gang zijn tenen tegen een stapel boeken stootte. Waartegen anders? Overal in huis stapelden de boeken zich op. Ze stonden niet alleen in kasten, zoals bij andere mensen. Nee, bij hen stapelden de boeken zich ook op onder de tafels, op de stoelen, in de hoeken van de kamers. Ze stonden in de keuken en op de wc, op de tv en in de kleerkast: kleine stapels en grote stapels; dikke, dunne, oude en nieuwe boeken. Ze begroetten Meggie aan de ontbijttafel met hun uitnodigend opgeslagen bladzijden Ze verdreven de verveling op grijze dagen. En soms struikelde je erover.
423- Аноним21 марта 2015 г.
“Мо, во дворе кто-то стоит!
Отец поднял голову и посмотрел отсутствующим взглядом – он всегда смотрел так, когда его отрывали от чтения. Каждый раз это длилось всего несколько мгновений, пока он не возвращался из сложного мира букв.”428 - Аноним21 марта 2015 г.
‘Mo, er is iemand buiten op het erf!'
Haar vader keek haar afwezig aan, zoals altijd wanneer ze hem bij het lezen stoorde. Het duurde altijd even voordat hij uit de andere wereld terugkeerde, uit het labyrint van letters.
418 - Аноним21 марта 2015 г.
“Книга, которую читал Мо, была в светло-голубом переплёте. Мегги запомнила и это. Какие же мелочи остаются в голове!"
429 - Аноним21 марта 2015 г.
Het boek waar Mo deze nacht in las had een band van vaalblauw linnen. Ook dat kon Meggie zich later herinneren. Wat een onbelangrijke dingen blijven er in je geheugen hangen!
418 - Аноним21 марта 2015 г.
Niets kon nare dromen zo snel verdrijven als het ritselen van bedrukt papier.
419 - Аноним21 марта 2015 г.
Meggie vond dat dit eerste geritsel bij elk boek anders klonk, afhankelijk van of ze al wist welk verhaal er komen ging.
420 
Аноним29 января 2013 г.Время тянулось мучительно медленно, как всегда бывает, когда очень ждешь чего-то, а сердце так и бьется в груди.
428
