Ток

Рейтинг LiveLib

5,0

4 оценки

• 5
  100%
• 4
  0%
• 3
  0%
• 2
  0%
• 1
  0%

Ваша оценка

Отметить эмоции

Прочитали 4

Рецензии

• 

  Torvald514 мая 2019 г.

  Гэтая кніга ў нейкім сэнсе ўнікальная. Пра тое, што мастак Рыгор Сітніца піша вершы, не было для аматараў беларускай паэзіі таямніцай. Час ад часу яго вершы друкаваў часопіс “Дзеяслоў”, і нават у 2006 годзе паэт атрымаў прэмію часопіса “Залаты апостраф”. Прычым Сітніца пісаў вершы са школьных гадоў. Але толькі ў 2018 годзе нарэшце пабачыла свет яго першая кніга вершаў “Ток”. Кніга выйшла ў выдавецтве “Чатыры чвэрці” і аб’яднала лепшыя паэтычныя творы Сітніцы, напісаныя за ўсе ранейшыя гады.

  І гэтая кніга сапраўды ўражвае – і паэтычнай культурай, і глыбокімі думкамі, і грамадзянскім гучаннем, і скіраванасцю на класічную паэтычную традыцыю. Нечым вершы Сітніцы блізкія да паэтыкі Уладзіміра Някляева. І формай рыфмаванага верша, і нейкім грамадзянскім нервам, калі паэтычны радок адгукаецца на жыццё і падзеі ў тваёй краіне. А таксама ўвагаю да роднай гісторыі і культуры. Таму ў вершах Сітніцы шмат гістарычных асобаў, згадак гістарычных падзеяў. Ёсьць тут і Вільня, і Наваградак, і Свіцязь, і полацкія старажытныя героі, але таксама ёсць і Варшава, і Паланга. І нечакана, усё ж аўтар мастак па адукацыі і асноўнай сваёй прафесійнай дзейнасці, шмат вершаў пра музыку, пра класічную музыку. Бо вершы і музыка, гэта для Сітніцы штосьці роднаснае, штосьці з аднаго, вельмі блізкага, культурнага шэрагу. То-бок, для Сітніцы важна, каб у вершы гучала музыка.

  Ну і варта тут прывесці словы Рыгора Барадуліна, якія пададзены ў анатацыі да кнігі: “У вершах Рыгора Сітніцы – раскутасць і ашчаднасць, аратайнасць і панавітасць, апантанасць і раздумнасць, прыпар шчодрадайнасці й прысмерк смутку, баляванне гуку і раскоша майстэрства”.

  Читать далее

  11

  255
• 

  olkhovique11 июля 2018 г.

  Кнігу “Ток” бацькі набылі на “Канцэрце для скрыпкі і завірухі”, які беларускі паэт і мастак Рыгор Сітніца ладзіў сумесна з гуртом “Палац”. Шчыра кажучы, тады я пачула імя паэта ўпершыню. З аднаго боку, гэта мая вялікая хіба, з іншага – мабыць, не было б такім моцным здзіўленне і захапленне. Бо магу сказаць, што гэтыя вершы адныя з найлепшых, што мне даводзілася чытаць не толькі ў беларускай паэзіі.

  Паэт кранае вечныя экзістэнцыяльныя тэмы: самота, смерць, жыццёвы выбар з яго непазбежнымі памылкамі, страты, няздзейсненыя мары і каханне, але і вера, якая, адчуваецца, дапамагае аўтару прымаць і пераадольваць цяжкасці, дае надзею.
  Вобразы такія простыя, натуральныя, нейкія родныя, таму, калі чытаеш, разважаеш і пра сваё жыццё, адчуваеш разам з аўтарам – чытанне робіцца тэрапеўтычным.
  

  
  А ў нашым двары
  спілавалі старую таполю.
  Напэўна, істотную меў дзеля гэтага
  хтосьці прычыну.
  Магчыма, што ўсё і законна, і слушна,-
  магчыма, магчыма…
  Ды сэрцу надоўга хапацьме цяпер
  і маркоты, і болю;
  І доўга яшчэ мне выходзіць з пад’езда
  з параненымі вачыма.

  Адзін з раздзелаў кнігі цалкам прысвечаны тэме смерці, развітання і памяці аб тых, хто адышоў у іншы свет. Чытаць аб гэтым нялёгка, але варта. Таксама як і паэму “Знак перасцярогі”, асабістую споведзь, малітву аб паратунку, што была пачутая.

  І ўсё ж вершы Сітніцы светлыя, вельмі шчырыя, без цені патасу і штучнасці, а некаторыя нават суцэльна поўныя радасці і натхнення.

  
  Паштоўка
  Маладым кіпяжам расхінуўшы
  душу і вакно,
  Сакавіцкім блакітам
  паштоўку табе напішу я,
  І, нібыта з абноўкаю,
  з небам вясновым
  цябе павіншую –
  Да блакіту вачэй тваіх
  дужа пасуе яно.

  Паэт напісаў маёй маці на памяць пажаднне свята ў будзённым жыцці.
  Гэтае свята стварыць нескладана – усяго толькі адкрыць зборнік добрых вершаў.

  Меркаванне аб выданні:
  Выданне лаканічнае, але добрае. Цвёрдая воладка, плотная белая папера.
  Ёсць кароткая біяграфія Р. Сітніцы, падробны змест.
  Кніга падзеленая на раздзелы з невялічкімі эпіграфамі з вершаў, а таксама з фотаздымкамі аўтара, якія вельмі добра пасуюць да яе настрою.

  Каму я раю гэтую кнігу:
  Усім, хто любіць беларускую мову, паэзію, хто хоча, адкінуўшы штодзённую мітусню, глыбей зазірнуць у наваколле і ў сябе.

  Читать далее

  8

  468
• 

  ZhenyaMartynovich7 января 2019 г.

  Кніга "Ток" спадабалася тым, што ў ёй адабрана самае лепшае Р.Сітніцы як паэта (безумоўна - таленавітага), так і мастака (можна пабачыць яго таксама таленавітыя малюнкі). Цікавы "мікс" паэзіі і малюнка! Тут ён выглядае вельмі гарманічна. Тым і прывабна гэтая кніга.

  4

  200

Цитаты

• 

  Torvald514 мая 2019 г.

  І збіраюцца ў вырай
  апошнія цёплалюбівыя беларусы.
  Што ж, няхай спадарожным
  будзе ім вецер, а Клопат Вышні
  Долю вышые ім залачонаю ніткай,
  ці хоць бы срэбнай...
  Ну а мы зімаваць застаемся тут
  і тлумачыць лішне,
  Што камусьці вясною
  шпакоў і буслоў
  сустракаць патрэбна.

  4

  156
• 

  Torvald514 мая 2019 г.

  І душа амаль не месціцца
  У грудзях, і дзіўна зроку
  Бачыць, як дрыжыцца месяцу,
  Ці слязінцы ў Божым Воку.

  4

  137
• 

  olkhovique11 июля 2018 г.

  
  Квітнеюць вішні.
  Сцежкаю саду іду,
  Як Млечным Шляхам.

  
  Ранак. Ранетаў
  Россып на роснай траве.
  Рэха дзяцінства.

  1

  101

Подборки с этой книгой

• • 
  • 
  • 

  Поэзия

  • olkhovique
  • 7 книг
• • 
  • 
  • 

  Лiтаратура на беларускай мове

  • olkhovique
  • 26 книг