Уліс. Частка 1

Эрин, зеленый самоцвет в серебряной оправе моря.
Или обратим взор на извивы говорливого ручейка, что, журча и пенясь, враждует с каменными препонами на своем пути к бурливым водам голубых владений Нептуна и струится меж мшистых берегов, овеваемый нежными зефирами, покрытый то играющими бляшками света солнца, то мягкою тенью, отбрасываемой на его задумчивое лоно высоким пологом роскошной листвы лесных великанов.
Или задумаем достигнуть горных вершин, сомкнувшихся мощным строем, уходящих все выше в небо, дабы словно омыть наши души...
Души бесподобною панорамой истинных сокровищ Ирландии, непревзойденных, несмотря на множество хваленых подобий в иных шумно превозносимых краях, по красоте своих тенистых рощ, оживляемых хломами долин и сочных пастбищ, полных весеннею зеленью, погруженной в задумчивое мерцание наших мягких таинственных ирландских сумерек...застилающих вид вдаль и вширь, покуда мерцающий диск луны не воссияет, расточая повсюду свое лучезарное серебро...

Эрын, зялёны кляйнот срабрыстага мора.
Альбо зьвернем погляд на выгібы гаманлівага струменьчыка, што, абвейваны лагоднымі зэфіркамі, цурчыць і пеніцца, варагаючы з камяністымі завадамі на сваім шляху да блакітнага валадарства Нэптуна, і бруіцца між абымшэлых берагоў, укрыты то бліскаўкамі пышнага сонца, то ценем, кіданым на ягонае задуменнае ўлоньне павіслым лістоўем лясных волатаў.
Альбо, скіраваўшы крокі да горных вяршыняў, што самкнутым шыхтом усё вышэй і вышэй падымаюцца ў неба, каб абмыць нашы душы...
Душы непараўнанай панарамай запаветных даляглядаў Ірляндыі, беспрыкладных, нягледзячы на тыя гучнахвалёныя правобразы ў іншых нястрымна апяваных краёх, у красе цяністага гаю й раўніны з узгоркамі, і сакавітай пашы ў веснавой зелені, укрытай дзівосна-празрыстым зьзяньнем
нашага мяккага таямнічага ірляндзкага сутоньня... што спавівае далі й прасьцягі, пакуль не заблішчыць зіхоткі круг месяца, апраменьваючы іх сваёй срабрыстай яснотай.

Erin, Green Gem of the Silver Sea
— Or again, note the meanderings of some purling rill as it babbles on its way, fanned by gentlest zephyrs tho' quarrelling with the stony obstacles, to the tumbling waters of Neptune's blue domain, mid mossy banks, played on by the glorious sunlight or 'neath the shadows cast o'er its pensive bosom by the overarching leafage of the giants of the forest.
— Or again if we but climb the serried mountain peaks. Peaks, Ned Lambert went on, towering high on high, to bathe our souls, as it were...
— As 'twere, in the peerless panorama of Ireland's portfolio, unmatched, despite their wellpraised prototypes in other vaunted prize regions, for very beauty, of bosky grove and undulating plain and luscious pastureland of vernal green, steeped in the transcendent translucent glow of our mild mysterious Irish twilight...That mantles the vista far and wide and wait till the glowing orb of the moon shines forth to irradiate her silver effulgence.

Или идея насчет страшного суда. Всех вытряхнуть из могил. Лазарь! иди вон. А пошла вонь, и трюк провалился. Подъем! Страшный суд! И все шныряют как мыши, разыскивают свои печенки и селезенки и прочие потроха. Чтоб все до крохи собрал за утро, так твою и растак. Ползолотника праху в черепе. Двенадцать гран ползолотника. Тройская мера .
hat last day idea. Knocking them all up out of their graves. Come forth, Lazarus! And he came fifth and lost the job. Get up! Last day! Then every fellow mousing around for his liver and his lights and the rest of his traps. Find damn all of himself that morning. Pennyweight of powder in a skull. Twelve grammes one pennyweight. Troy measure.