Михаил Булгаков. Избранное

Лет 10, наверное, не перечитывала.
Развёрнутое писать и пробовать не буду, зачем увеличивать энтропию. Но несколько предложений.

Язык- прекрасен. Чист, изящен и богат прямо-таки картинно. Книге уже лет 80, а за всю неё встречается два слова, которые, пожалуй, звучат архаично ("я так взволновалась", а второго не помню).
Она неизменно смешная. Несколько шуток мы замылили в семейном кругу, но всё равно- смешно. А это не кот чихнул, смешных книг так мало.
Она классно сделана- роман в романе, красивое строение.
Ну, если она и не кажется больше такой глубокой, как когда-то- зато мысли в ней сформулированы ясно.

Интересно, хотел ли Булгаков такого жуткого образа поэта этого, Ивана... наверняка всё исследовано-переисследовано, ну да бог с ним. Когда-то я ценила её театральную часть, теперь эмоционально только Иван цепляет. Любовная линия и в юности и сейчас- совершенно чужая, но вот эта- живая.

Аб гэтай кнізе мне распавядалі шмат. Каму -та падабалася, каму-та не. Хтосьці яе не скончыў, а хтосьці нават не зразумеў пра што яна. Натуральна колькі людзей, столькі і меркаванняў, але я пераканалася ў тым, што абавязана яе прачытаць. У мяне ёсць такое правіла: калі на кнігу ёсць экранізацыя, то я фільм не гляджу да таго часу, пакуль яе не прачытаю. І ніколі я не была расчараваная кнігай. Заўсёды мне друкаваная версія падабалася больш яе экраннай сястры і заўсёды кніга дапаўняла фільм. Але гэта твор стаў выключэннем з правіла - я спачатку паглядзела фільм (расейскі серыял у ролях з Кавальчук Ганнай). Скажу адразу, што была прыемна здзіўленая! Кінаверсія мне вар’яцка спадабалася, прычым ўсім: ад сцэнарыя і гульні да падбору акцёраў і іх касцюмаў. Акцёрскі склад на сваім месцы і проста пышны (калі шчыра, то Азазела ў фільме, мне спадабаўся больш, чым апісаны ў кнізе). Дык вось, пачаўшы чытаць кнігу (пасля прагляду фільма прайшло больш за год), я натуральна не расчаравалася. Міхаіл Афанасьевіч настолькі цікава і захапляльна апісаў прыгоды Воланда і яго світы, што чыталася на адным дыханні. А размова Пілата з Левіем Мацвеем настолькі затуманіла маю свядомасць, што я не разумела знаходжуся я ў сучасным Менску або старажытным Ершалаiме. А баль !! Баль ў сатаны !!! Гэтыя вісельнікі і забойцы! Гэтыя фантаны з шампанскага і каньяку, труны з каміна і фракі! Гэтыя эмоцыі такiя моцныя, што ты губляеш адчуванне рэальнасці. Хаця .. гэта адчуванне было страчана ўжо з першых старонак кнігі)).
Я толькі прыкладна магу апісаць, што я адчувала (той, хто чытаў ці глядзеў Гары Потэра зразумее мяне): гэта як быццам цябе зацягвае ў дзённік Тома Рэдла ... ці ты правальваешся ў вір памяці ... і я правалілася ... і мяне зацягнула ... канчаткова і беспаваротна.
Булгакаў - непараўнальны майстар слова. Я смяялася ад душы. Чаго толькі варта кот і Кароўеў!

• Не шалю, никого не трогаю, починяю примус, - недружелюбно насупившись, проговорил кот, - и еще считаю долгом предупредить, что кот древнее и неприкосновенное животное.

Сим удостоверяю, что предъявитель сего Николай Иванович провел упомянутую ночь на балу у сатаны, будучи привлечен туда в качестве перевозочного средства (боров).
Бегемот.
"УПЛОЧЕНО".

У гэтым рамане ўсё: весялосць, павага, пакута, жыццё, смерць, справядлівасць, любоў, вера, надзея, тут УСЁ. Ды гэта нават немагчыма цалкам апісаць. Эмоцыі пасля чытання дадзенага творы настолькі зашкальваюць, што цяжка пачаць чытаць, што-небудзь іншае. Пачынаецца ломка і страх не прачытаць яшчэ што-небудзь падобнае, нешта такое ж пышнае і непараўнальнае. Ці ... хоць бы .. падобнае .. страх ад таго, што такіх кніг ужо можа і няма. І шкадаванне ... што менавіта гэтая кніга скончылася. Гэта сапраўды вялікі раман вялікага пісьменніка і яго галоўны т

• Я в восхищении!