Ваша оценкаВ сборник вошли повести "Пелагея" и "Деревянные кони", а также рассказы: "Однажды осенью", "Материнское сердце", "Могила на крутояре", "Собачья гордость", из рассказов Олены Даниловны.
Жанры
Рейтинг LiveLib
4,1
5 оценок
- 540%
- 440%
- 320%
- 20%
- 10%
Ваша оценкаПрочитали 5Хотят прочитать 4
Рецензии
Аноним14 октября 2013 г."Ключи от счастья женскогоЧитать далее
Затеряны - потеряны у бога самого"
Прочитала и с досадой узнала, что эта книга - вторая часть трилогии Абрамова о русских женщинах. Первая часть - "Деревянные кони" , третья - "Алька" .
А самая сердцевинка - "Пелагея" - это тяжелая, хотя и ровная повесть о деревенской женщине, тратящую жизнь на адскую работу и накопление дешевенького барахла для "светлого будущего" своей семьи. Тяжелый неженский труд от зари до зари: у раскаленных печей в пекарне, у одра больного мужа, заботы о доме и легкомысленной юной дочери...
...и жуткое ощущение ненужности, бессмысленности своей жизни, понимание того, что все "ценности", накопленные по тряпочке за всю жизнь, и все надежды на дочь, и вера в свои силы и здоровье - все тлен. Пустота, горечь и обида на себя и жизнь. И "светлое будущее" не настанет. Весь "свет" - в прошлом.И может быть, не так уж не права "гулящая" соседка, живущая ради сегодняшнего момента?..
253,9K
Аноним17 октября 2015 г.Читать далееТвор пачынаецца, на мой погляд, з жыццесцвярджальнага элемента. Галоўны герой пасяліўся ў Піжме, у глухой вёсцы, дзе 5 дамоў знаходзяцца ля ракі. Ён адчувае сябе свабодным, але яго свабодзе пагражае старая Міленцьеўна, якая прыязджае ў госці да сына Максіма, што жыве побач з аўтарам (твор вядзецца ад 1-й асобы). Але Міленцьеўна - і ёсць той жыццесцвярджальны элемент! З яе прыездам усе быццам бы ажываюць. Першай жа раніцай яна ідзе па грыбы і збірае іх у туман столькі, колькі ніхто і ў ясны дзень не збіраў!
Шчасце старога чалавека, добра, з асалодай папрацаваўшага, і зноў і зноў пераканаць і сябе, і людзей, што ён яшчэ не дарма на гэтым свеце жыве. І тут я ўзгадваю сваю памерлую маці, у якой, бывала, таксама задаволена свяціліся і ззялі вочы, калі яна да ўпаду напрацаваўшыся ў полі ці на сенакосе, позна вечарам вярталася дадому.Калі я чытаў гэты твор, то ўзгадваў сваю бабулю Марыю Аляксандраўну, якой на той момант было 82 гады, а яна то сходзіць паверне сена, то прыгатуе паесці, то яшчэ якой працай зоймецца. Пасля ёй спіна баліць, яна прыляжа адпачыць, але менавіта падчас працы ў яе вочы свецяцца лепей за ўсё. Калі ў вас ёсць такія блізкія людзі ці знаёмыя, то абавязкова прачытайце твор "Драўляныя коні". Прыемнага чытва!
41,2K
Фёдор Абрамов, Виктор Астафьев, Валентин Распутин
0
(0)
Цитаты
- Аноним1 февраля 2020 г.
Но в то же время сколько благостного удовлетворения и тихого счастья было в её голубых, слегка прикрытых глазах. Счастья старого человека, хорошо, всласть потрудившегося и снова и снова доказавшего и себе, и людям, что он ещё не зря на этом свете живёт.
22,1K
