Максім Гарэцкі
arterion
- 9 книг

Ваша оценка
Ваша оценка
Я нават не ведаю, якiм чынам трэба гэты аповед ацанiць...Гэта усё роуна, як даваць ацэнку чалавечаму жыццю, таму што гэта на самой справе не нейкi твор, якi можна разабраць на сюжэт, стыль i г.д. Гэта аб'ёмнае жыццё, ад нараджэння да смерцi, такое, якое было i ёсць,канечне без завязкi, кульмiнацыi i развязкi. Проста жыццё сялянскага хлапчука, якi спаткау Першую Сусветную вайну, апiсанае прыгожа, бызлiтасна, жудасна i цяжка. Стыль уражвае, таму што нiчога падобнага я яшчэ не бачыла. Аутары, якiя здольны две-тры старонкi апiсваць пейзаж, гэта яшчэ зразумела, але апiсанне адной кветкi на лiст...Я нават не ведаю, як трэба на гэта рэагiраваць.
Гэты аповед я лiчу выдатным рэалiстычным i гiстарычным творам, чытаць яго часам цяжка, але калi жаданне прачытаць узнiкла, праблемай гэта не стане)
P.S. Для людзей з Расii i iншых стран чытанне арыгiнала не мае сэнсу, проста таму, што адпаведнага узроуня валодання мовай няма. Так што калi вы не вывучалi беларускую мову у школе, не рэкамендую...

«На Заходнім фронце нічога новага» — па-беларуску, з боку хаўруснікаў і за тры гады да самога «Заходняга фронту». Калі вас цікавіць рэмаркаўскі рэалізм у апісанні будзённага жыцця на палях Першай сусветнай, то з Гарэцкім безумоўна варта пазнаёміцца.
Магчыма, ён саступае нямецкаму калегу ў юнацкім лірызме, але замяняе яго ўлюбёнай нацыянальнай тэмай, пададзенай акуратна і цалкам натуральна. Галоўны герой аповесці, alter ego аўтара — схiльны да рэфлексiй патрыëт-адраджэнец, які час ад часу ўспамiнае размовы з Я. Л. (Купалам? Луцкевічам?) і чытае ў свежым нумары «Нашай Нівы» толькі-толькі напісаныя апавяданні Бядулі. Гэткiя згадкi можна лiчыць вялiкiм бонусам для аматараў тагачаснай беларускай культуры.
А за традыцыйна фармальнай характарыстыкай аповесці варта звяртацца... хаця б да спадара Мушынскага.

Нейкі зусім ужо заняпаўшы быт беларусаў паказаны ў гэтай аповесці: і абрусы даўно нямытыя, і сяннік невядома якой свежасці... Хоць вядома, што наш народ заўсёды быў вельмі чыстаплотны.
Надзвычай бязрадаснае жыццё ў галоўнага героя — Хомкі. Ну, проста ні хвіліначкі радасці. Са школы выгналі, бо ўжываў шмат "мужыцкіх" слоў, а за іх настаўнік застаўляў насіць ганебную бірку (настаўніцкае ноу-хау. Батрачыў, але грошай не бачыў: бацька ўсё забіраў. Нават на першы ў жыцці кірмаш Хомка адпраўляецца ў пазычаных ботах і становіцца аб"ектам злосных жартаў.
Нарэшце пачынаецца Першая сусветная вайна, і прызыўніка Хомку праводзяць з вёскі з усёю пашанаю. Але і гэта — не пацвярджэнне чалавечай годнасці. На вайне салдаты — толькі "пушачнае мяса".
Хомка загінуў ціха і бясслаўна.

Я думаў тады: як можна ёй памерці, калі ёсць гэтулькі працы, а працаўнікоў у нас так мала.

У мяне такая благая натура, што як бачу каля сябе салодкае, дык ніяк не ўцерплю, пакуль не з'ем усё чыста.