Ваша оценкаАннотации нет.
Сборник рассказов белорусского писателя Михася Стрельцова (1937-1987). Писатель исследует психологию человека села в условиях индустриализации и в городской среде. Для его стиля характерны лирическая интонация и пластическая образность.
Жанры
Рейтинг LiveLib
0
0 оценок
Ваша оценкаХотят прочитать 3
Рецензии
homa_bellit9 декабря 2023 г.Міхась Стральцоў - Загадка Багдановіча
Читать далееМаксім Багдановіч за сваё кароткае жыццё пакінуў нам не толькі багатую спадчыну, але і шмат загадак. Разважаючы над імі, у 1967-1968 гадах Міхась Стральцоў, пісьменнік і літаратуразнавец, напісаў эсэ, якое так і назваў: "Загадка Багдановіча".
Гэта той выпадак, калі шырокая палітра эмоцый - не дзяжурны штамп, а канстатацыя факта. Твор пачынаецца наступным чынам: "Надзеі на папраўку амаль не было: ён гэта ведаў добра". І гэта толькі першы ўдар, бо ўжо праз некалькі старонак Стральцоў напіша, што за дзень да смерці Багдановіч папрасіў гаспадыню ялцінскага дома купіць свежых клубніц. А назаўтра яна зайшла ў пакой, убачыла амаль некранутыя ягады і апошні ліст паэта да бацькі ("Добры дзень, стары верабей. Маладому вераб'ю блага...") На гэтым месцы ёсць рызыка зараўці ўголас
Варта адзначыць, што эсэ Стральцова - не навуковае даследаванне, таму рэальныя факты ён дапаўняе мастацкімі дэталямі і ўласнымі развагамі. Што да апошніх, то ўражанні ад іх супярэчлівыя. З аднаго боку, некаторыя (напрыклад, пра шлях Багдановіча да беларушчыны) хочацца перачытваць па некалькі разоў. З другога, часам аўтар настолькі заглыбляецца ў абстрактныя роздумы, што выцягнуць для сябе штосьці канкрэтнае даволі складана.
Што мне дакладна не спадабалася, дык гэта адхіленні. Згадаўшы пэўную дэталь пра Максіма Багдановіча, аўтар прыводзіць аналогіі з жыцця і творчасці іншых асоб (Чэхава, Чарнышэўскага, Лермантава, Пушкіна, Мана і інш.) і, захоплены сваёй думкай, шматслоўна пра іх разважае. Дапускаю, што частка чытачоў такое ацэніць, аднак для мяне гэта нагадвае сітуацыю, калі сеў не ў той аўтобус. Ну і што, маўляў, на наступным перапынку выйду і сяду ў свой. Аднак прыпынку гэтага ўсё няма, а кіроўца імчыць цябе кудысьці, усё больш аддаляючы ад мэты. І калі Стральцоў (часам пад канец главы) ўсё ж вяртаўся да Багдановіча ці кагосці з блізкіх яму людзей, я з палёгкай выдыхаў: арыенцір знойдзены.
Усё пададзенае вышэй кампенсуецца тым, што эсэ напісана з непадробнай любоўю да Багдановіча як паэта і чалавека. Калі вы таксама любіце Багдановіча, то гэта твор для вас. А калі яшчэ не - тым болей.
АДЗНАКА: 8 з 10.
41,2K
Цитаты
Aridia13 ноября 2023 г.Ва ўсіх нас ёсць ці была некалі маці, і, на жаль, не заўсёды добрыя прыходзяць да нас тэлеграмы...0227- Aridia13 ноября 2023 г.І вечарамі, і ўранку марозліва, хмельна, бы першаком, пахне ў наваколлі дымам.
Такою парою ў вёсках свяжуюць вепрукоў.096 
NastenkaTomasheva20 марта 2018 г.Читать далее...Я ведаў, што гэта дурная, несамавітая злосць, што ніхто не вінаваты і не паможа мне, але ўсё роўна злаваўся і дзёрзка глядзеў сустрэчным у вочы, нібы ведаў за кожным самы найцяжэйшы грэх. Нейкія дзве пары ішлі наперадзе мяне. Адзін - даўганогі, сутулы, з высока пастрыжанай шылаватай галавой, заклаўшы рукі за спіну, сумаваў побач з кароценькай, порсткай дзяўчынкай; другі -цыганаваты, кучаравы, з сухарлявай, загарэлай патыліцай, на якой цёмна льснілася западзінка-равок, нешта ўсё выдурняўся і рагатаў і незаўважна клаў руку на талію сваёй мажнай, рыжаватай сяброўкі, на зіхотнае плацце з тафты, а тая ляніва паварочвалася цераз плячо і біла яго па руцэ, а ён смяяўся і клаў руку ўжо на плячо і пытаўся: "А сюды можна?" - і зноў рагатаў. Ах, якая была ідылія, чорт вазьмі, - я бачыў усё навылёт, я бачыў іх, калі яны застануцца адзін на адзін, і, дальбог, я аддаў бы ім маю пустую кватэру - гэтай дзяўчыне і гэтаму нахабнаму хлопцу, няхай бы ён толькі быў нахабны да канца...
01K
Подборки с этой книгой
Украинскую и белорусскую литературу в массы!
- 177 книг
Библиотека "Дружбы народов"
- 247 книг