Волчья яма

— Хочешь жить — умей падлу жрать! — щурясь от дыма, изрек бомж. — Девиз советских бомжей.

Куля яна ж забiвае двух — аднаго прама, а другога рыкашэтам, пагадзя.

Якое жыцьцё, такое й пахаваньне. Ды i ўсё жыцьцё ёсьць, мусiць, заробкi на паховiны, не на што iншае. А некаторыя думаюць - на кар’еру. Кожная кар’ера во -канчаецца ямай. Дык цi варта так дбаць пра яе?

Молодые неприятности — тьфу, пылинки в жизни. Через полгода и не вспомнишь. Другие накатятся, похлеще прежних.

Вунь маманты не прыстасавалiся i ўсе пагiнулi. Цяпер толькi косьцi выкопваюць зь вечнай мерзлаты. Можа, такi лёс напаткае i людзей…
Але маманты ня самi сябе пагубiлi, а нейкiя аб’ектыўныя перамены ў сьвеце. А чалавек? Сам — сябе.

Во даў Бог чалавеку розум — на ўласную згубу.