Рецензия на книгу
Хам
Элиза Ожешко
Аноним9 июня 2025 г.
«Каханне і цярпенне, гэтыя пачуцці жывуць і у асяроддзі простых людзей чалавечага грамадства, але гэтыя людзі не выказваюць іх у голас і не умеюць выказацца, таму у вышэйшых колах грамадства лічаць, што гэтых пачуцяу у їх няма.»Кніга, ад якой я атрымала неверагодныя эмоцыі. Пад вокладкай хаваецца глыбокая, атмасферная гісторыя, якая не пакіне абыякавым. Выдатна перададзены вясковы каларыт і самабытнасць.
Аднойчы на беразе ракі Нёман каля невялікай вёскі сустрэліся Павел і Франка. Павел - звычайны вясковы рыбак, які большую частку часу праводзіць на рэкі за лоўляй рыбы. Франка - звонку прыгожая жанчына, якая працуе пакаёўкай. Знутры - яна ж заганная натура, якая быццам бы гніе знутры. Ён прывёў яе ў свой дом у якасці жонкі.
Уварваўшыся ў мернае жыццё Паўла, яна пераварочвае яе з ног на галаву. Крок за крокам яна здзяйсняе такія ўчынкі, што чытач зненавідзіць яе. Неаднаразова мне проста хацелася крычаць ад абурэння. Якая ж яна …. Бліжэй да канца кнігі мне так стала шкада галоўнага героя, ніякімі словамі не апісаць. Апошнія старонак трыццаць я дачытвала з камяком у горле… Было страшна бачыць як адзін чалавек, можа разбурыць чалавека, які шчыра кахае.
Вельмі рэкамендую да чытання!
591