Тегеран (комплект из 2 книг)

«Ты вздумал тигру жаловаться на барса».

Երբ տալիս է Աստված`հողմն է բերում, ջուրն է բերում, հողն է բերում, իսկ երբ խլում է Աստված`հողմն է տանում, ջուրն է տանում, հողն է տանում։

Թեհրանի վրա իջել էր իրիկնամուտի մշուշը։ Փոշու մետաքսն արեւի ճառագայթների հինվածքով երկինք էր ելնում։
Հորիզոնին խոնարհված արեւը կարծես հրդեհել էր քաղաքը, ծխով փողոցները։ Կրակի լեզվակների պես հուրհրատում էի տների ապակիները, խանութների ցուցափեղկերը, մզկիթների մինարեների կապտագույն կատարները։ Գորշ մայթերին ասես ասես առկայծող կրակի մոխիրն էր իջել։
Ծանր էր օդը, անտանելի ծանր։
ԵՒ քանի գնում փոշին ավելի էր թանձրանում։

Ոչի'նչ, քանի մեր բազուկներում ուժ կա, մեր նավակը կթիավարենք հոսանքի դեմ...

«Насколько знаю арифметику, если сумма определенных величин равна нулю, то каждая из этих величин тоже не может быть ничем иным, как нулем, то есть никакой ценности не представляет».

«Про сильных людей, которых бояться, но которым не могут повредить начинают злословить».

Կողպեքը փակող բանալին նույն կողպեքը բաց է անում։

Ամեն  մի մարդ, մեծ թե փոքր, նման է միայն իրեն։ Ուրիշի նրա պես չի կարող լինել։ Ինչպե՞ս կարելի է մոռանալ մի բան, որը նմանը չունի խ։

Թույլ մարդը, որը ո'չ իր ուժերին է հավատում, ո'չ էլ ուրիշների, վճռական պահին վտանգավոր է դառնում և կարող է կործանել և' իրեն, և' ձեզ...

... Մանկությունից մի դեպք հիշեց։ Իրենց այգիներից մեկում, բարդու վրա, բույն էր դրել մի արագիլ։ Անհնարին էր բռնել արագիլին։ Ստորին ստեղների արանքում նա կեղծ բույն պատրաստեց, որպեսզի թռչունը խաբվի, ներքև իջնի։ Չխահվեց։ Դավարն այգեպանին ստիպեց ծառը կտրել։ Կտրեցին։ Բայց արագիլը թռավ և այլեւս չվերադարձավ։