Harry Potter and the Sorcerer's Stone

‘Meneer professor Perkamentus? Mag ik u iets vragen?'

‘Dat heb je zojuist gedaan,' zei Perkamentus glimlachend. ‘Maar je mag nog één extra vraag stellen.'

‘Wat ziet u als u in die spiegel kijkt?'

‘Ik? Ik zie gewoon mezelf, met een paar dikke, wollen sokken in mijn hand.'

Harry gaapte hem aan.

‘Een mens kan nooit genoeg sokken hebben,' zei Perkamentus. ‘Kerstmis is weer voorbij en ik heb niet één paar gekregen. Iedereen geeft me altijd maar boeken.'

Het is niet goed om je te laten begoochelen door dromen en te vergeten om te leven.

De gelukkigste man ter wereld zou de Spiegel van Neregeb kunnen gebruiken als een normale spiegel. Met andere woorden: hij zou zichzelf precies zo zien als hij was.

Ik heb geen mantel nodig om onzichtbaar te zijn...

‘Merkwaardig hoe bijziend je wordt van onzichtbaar zijn,'...

‘Misschien kan jij thuis vragen of ze weten wie Flamel is,' zei Ron. ‘Het is vast wel veilig om dat aan je ouders te vragen.'

‘Heel veilig, want ze zijn allebei tandarts,' zei Hermelien.

Sommige dingen kun je niet samen doen zonder elkaar aardig te gaan vinden...

De rat lag nog steeds te snurken op Rons schoot.

‘Als hij dood was zou je geen verschil zien,' zei Ron vol walging...

‘Vooruit, schiet op!' zei hun moeder en de drie jongens stapten haastig in. Ze leunden uit het raampje om haar een afscheidskus te geven en hun zusje begon te huilen.

‘Niet janken, Ginny. We zullen vaak een uil sturen.'

‘We sturen je wel een wc-bril.'

‘George!'

‘Geintje, ma'

‘Dat had je wel eens mogen vertellen. Wat een verrassing!'
‘Wacht eens, ik geloof dat hij er iets over gezegd heeft,' zei zijn tweelingbroer. ‘Eén keer, misschien -'

‘Of twee -'

‘Per minuut -'

De hele zomer lang -'