Рецензия на книгу

• 

  chornae_sonca30 марта 2018 г.

  няўцямныя думкі)

  Так маркотна было адразу пасля таго, як перагарнула апошнюю старонку: таму, што ўжо дачытала, таму, што мне было мала, таму, што "Сабакі Эўропы" пакінулі пасля сябе выразнае адчуванне адзіноты і самоты (кожны з герояў кнігі – суцэльная адзінота).
  След недаказанасці і немагчымасці выказаць усё, брэх пастаяннай трывогі – гэта працінае наскрозь. Спробы ўцекчы ад рэчаіснасці, ад сябе, ад часу, ад абставін і г.д. – і гэта таксама.
  Гульні з чытачом і персанажамі завабліваюць.
  Яшчэ раз падумалася, наколькі гэта інтымная і дзіўная справа — чытанне, судакрананне з самадастатковым светам (светам у сабе), створаным іншым чалавека. І салодка, і вусцішна.
  Пасля першага прачытання (а я разлічваю і на другое хаця б) самымі блізкімі падаліся 1-ая частка (самая стылёва прыгожая для мяне, самая прыцягальная), 4-ая (самая абсурдненькая і вясёлая) і 6-ая (самая адчайная і “адзінокая”).

  Асобным задавальненнем было чытаць на бальбуце, разбірацца з ёю і разумець. Balbuta, tau tajnoje da krisoje, legoje da sutakusoje :)

  Маёй ненажэрнай на творы А.Б. душы толькі і застаецца чакаць яшчэ і яшчэ)

  12

  1,9K