Рецензия на книгу
Летні час
Макс Шчур
xbohx29 ноября 2017 г.Глыбокая восень люструецца ў раньняй вясьне —
блізьняты, якіх, апроч маці, ніхто не адрозьніць.Язык не паварочваецца назваць гэта кнігай. Так, брашурка. Але ж хіба гэта важна? Важны змест. Я люблю паэзію Шчура, але Прэмію Гедройца ў мінулым годзе ён выйграў з кнігай прозы "Завяршыць гештальт". Хоць аўтар даўно жыве ў Чэхіі, але ўзбагачаць беларускую літаратуру сваёй творчасцю не перастае.
Такое адчуванне, што Шчуру ўжо ўсё роўна, што падумаюць пра яго паэзію, таму ў ёй ён можа выразіць усё, што захоча.
Не, крый мяне божа, я вам не паэта,
гаворка з былым для мяне — самамэта.
Хто піша для славы, забавы, навукі —
мне цалкам да задніцы. Сьцяг ім у рукі.Кніга поўная ўспамінаў, гэта і настальгія, і думкі пра тое, што "найлепей спалася на дзедавай падушцы", таму можна лічыць яе аўтабіяграфічнай. Чытала яго мінулыя зборнікі ("Амальгама" і "Раньні збор"), але тут мне бачыўся зусім іншы Шчур, нейкі канформны, ці як гэта назваць.
591