Рецензия на книгу
Паром празь Ля-Манш
Уладзімер Арлоў
xbohx13 мая 2016 г.Прачытала зборнік вершаў Арлова дзесяцігадовай даўніны. Ну не ляжыць мая душа да верлібраў. Хаця верлібры таго ж Андрэя Хадановіча мне вельмі падабаюцца. Яны трапныя, дасьціпныя, а верлібры Арлова для мяне занадта расплывістыя, рамантычныя. Безумоўна, у яго прыгожая мова, такія неверагодна лёгкія параўнанні, эпітэты, метафары, але мяне зачапіў усяго адзін верш (які ўвогуле вынесены на заднюю частку вокладкі і ўяўляе сабой кароткую біяграфію паэта):
Прыйшоў на сьвет
у год Зьмяі
паводле ўсходняга календара
і ў год сьмерці Сталіна
паводле календара савецкага,
пад знакам Дзевы,
у радзільні
насупроць Сафійскага сабору
у Полацку...
З тае пары
так і бадзяюся
па замураваных лябірынтах,
шукаючы
Полацкі летапіс,
крыж Эўфрасіньні
і сумнеўную славу...399