Зборнік вершаў Ганны Янкута - гэта спроба адмовіцца ад антрапацэнтрызму ва ўспрыманні свету і паглядзець на яго як на сукупнасць працэсаў, якія пачаліся ў неймаверна далёкім мінулым і доўжацца дагэтуль, скіроўваючыся ў будучыню. Гэта спроба выхапіць імгненне і зразумець, што адбываецца з сусветам, жывой і нежывой матэрыяй у ім, а таксама з фізічным целам чалавека і яго ўсведамленнем сябе ў гэтым руху.