Логотип LiveLibbetaК основной версии
Обложка
User AvatarВаша оценка
4
(2)

Прабежкі па беразе Жэнеўскага возера

Алесь Бяляцкі
Анатацыі ў кнізе няма. Швейцарыя заўсёды была для мяне загадкавай краінай. Зьлепленая з разнамоўных і рознакультурных народаў — немцаў, французаў і італьянцаў, яна нейкім дзіўным чынам самазахоўвалася на працягу стагоддзяў, выжываючы ў віруючым еўрапейскім катле. З сучасных стэрэатыпаў пры згадцы “Швейцарыя” — адразу прыходзіць у галаву швейцарскі сыр і шакалад, швейцарскія гвардзейцы ў Ватыкане, швейцарскія нажы, гадзіньнікі і банкі.

Рейтинг LiveLib

4,0
2 оценки
  • 5
    0%
  • 4
    100%
  • 3
    0%
  • 2
    0%
  • 1
    0%
User AvatarВаша оценка
Прочитали 2Хотят прочитать 1

Рецензии

  • Аватар пользователя
    Torvald521 октября 2017 г.

    Любая дзейнасць чалавека можа стаць матэрыялам для творчага асэнсавання. Не выключэннем з’яўляецца і праваабарончая. У жыцці праваабаронцы хапае ўсяго: і незвычайных прыгодаў, і ўдзел у вырашэнні розных, пераважна драматычных, праблемаў, і назіранне за палітычнымі кампаніямі, і палітычны пераслед, і міжнародная салідарнасць.

    Бадай ніводзін з беларускіх праваабаронцаў не назапасіў столькі праваабарончага творчага матэрыялу, як Алесь Бяляцкі. Так сталася, што ў яго асобе супала праваабарончае пакліканне і пісьменніцкі талент. У выніку і нарадзілася кніга “Прабежкі па беразе Жэнеўскага возера”, якая напісана, так бы мовіць, па гарачых слядах шматлікіх, часам трагічных, падзеяў гісторыі Беларусі пачатку 21 стагоддзя.

    У гэтай кнізе адлюстраваны практычна ўсе асноўныя беларускія падзеі першых гадоў новага стагоддзя. Кожнае здарэнне выкліка водгук у аўтара: ад паўставання ў Вільні Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэта, да з’яўлення ў краіне першых палітзняволеных.

    З’яўляючыся кіраўніком праваабарончай цэнтра “Вясна”, Алесь Бяляцкі наведаў шмат краін. У некаторыя ён прыязджаў у складзе міжнародных праваабарончых дэлегацыя для назіранні за прэзідэнцкімі або парламенскімі выбарамі, у іншыя краіны – на праваабрончыя форумы і канферэнцыі. Самыя цікавыя з гэтых паездак Алесь апісаў у сваіх эсэ.

    Ёсць у гэтай кнізе і чыста культурніцкія тэксты. Бадай самы адметны – успаміны пра паэта Анатоля Сыса, з якім Алеся Бяляцкі разам вучыўся ў Гомельскім універсітэце, а затым ў Менску ў 1986 годзе ставараў легендарнае Таварыства маладых літаратараў “Тутэйшыя”.

    Адметным з’яўляецца эсэ і пра тое, як Алесь Бяляцкі, будучы ў першай палове 90-х дэпутатам Мінскага гарадскога Савета, удзельнічаў у тапанімічнай камісіі сталіцы. І з яго ўдзелам з мапы горада зніклі некаторыя камуністычныя назвы вуліц. Напрыклад, Ленініскі праспект стаў праспектам Францыска Скарыны, а вуліца Горкага была перайменавана ў вуліцу Максіма Багдановіча. На жаль, працэс аздараўлення тапанімікі сталіцы быў неўзабаве прыпынены.

    Сёння многае з гэтай кнігі чытаецца як мемуары з далёкага мінулага. І ў той самы час паўстае адчуванне, што гэта штосьці вельмі знаёмае і ты з гэтым сутыкаўся літаральна ўчора.

    Читать далее
    5
    46
Все рецензии

Подборки с этой книгой

Все подборки